Το Μέγαρο Φυτάκη είναι το πρώτο πολυώροφο κτήριο στην πόλη με διαμερίσματα κατοικιών, κτισμένο στα 1926-1930, με αξιόλογα νεοκλασικά στοιχεία στις όψεις. Αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα πολυκατοικίας της περιόδου του μεσοπολέμου και σημείο αναφοράς για την πολεοδομική εξέλιξη του Ηρακλείου. Αποτελείται από ισόγειο και τέσσερις ορόφους. Η φέρουσα κατασκευή του κτιρίου είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα.
Τα νεοκλασικίζοντα εξωτερικά μορφολογικά στοιχεία (αρχιτεκτονικές προεξοχές, γείσα, πεσσοί, κιγκλιδώματα εισόδων και εξωστών) και η σχέση των ανοιγμάτων στις όψεις συνθέτουν ένα μοναδικό στην πόλη του Ηρακλείου αρχιτεκτόνημα. Μοναδικές στις λεπτομέρειές του είναι οι ξύλινες εξώπορτες των καταστημάτων στο ισόγειο οι οποίες είναι διακοσμημένες με ψευδοπαραστάσεις με ραβδώσεις και χειροποίητα σκαλίσματα. Στο εσωτερικό του κτηρίου υπάρχουν δύο μεγάλοι φωταγωγοί. Οι περισσότεροι εσωτερικοί μη φέροντες τοίχοι έχουν κατεδαφισθεί, όμως η στατική του επάρκεια είναι σε πολύ καλή κατάσταση. 'Ολα τα παραπάνω στοιχεία συνθέτουν την έννοια του έργου τέχνης και του ιστορικού διατηρητέου μνημείου.
 |
| ΦΩΤ - ΑΡΧΕΙΟ ΛΙΑΝΑ ΣΤΑΡΙΔΑ |
Τα Σάββατα της δεκαετίας του 1930 στο Ηράκλειο γνώριζαν ένα μοναδικό τρόπο καλοπέρασης. Το εισιτήριο για να μπεις σε αυτό τον θαυμαστό κόσμο απαιτούσε πρόσκληση από μέλος της κοσμικής Λέσχης. Υπήρξαν άνθρωποι που δεν τα κατάφεραν ποτέ. Υπήρξαν κι άλλοι όμως που διηγούνται εκείνα τα Σάββατα σαν τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής τους.
Η Λέσχη Ηρακλείου "Θεοτοκόπουλος" συγκέντρωνε την αφρόκρεμα του πλούτου, της κοσμικής και πολιτικής ζωής του Ηρακλείου και ενίοτε και της διανόησης. Κάθε Σάββατο η αίθουσα της -που στεγαζόταν στο ισόγειο του πιο λαμπρού κτηρίου της πόλης, του Μεγάρου Φυτάκη- άνοιγε την σάλα της, φώτιζε τους μεγάλους πολυελαίους και ετοιμαζόταν να υποδεχτεί το κοινό της. Η ορχήστρα ανέβαινε στο πάλκο, ξέροντας ότι μέχρι το ξημέρωμα της Κυριακής έπρεπε να παίζει αδιάκοπα βαλς, πόλκες, ρούμπες και σάμπες για τους εκλεκτούς προσκεκλημένους. Και ο χορός ήταν κάτι παραπάνω από απλή διασκέδαση. Ήταν η ευκαιρία να εμφανιστούν οι νέες τουαλέτες των κυριών, η ευκαιρία να συζητήσουν οι οικονομικοί παράγοντες του τόπου τα επιχειρηματικά τους σχέδια, η ευκαιρία να εμφανιστούν οι πολιτικοί και να αναζητήσουν τους χρηματοδότες τους και εν τέλη ... ο χορός ήταν η καλύτερη δικαιολογία της εποχής για φλερτ..
Για να ακριβολογούμε, ίσως ήταν η μόνη ευκαιρία να βρεθούν οι δεσποσύνες της δεκαετίας του 30 κοντά στους νεαρούς που τις πολιορκούσαν. Το περιβάλλον ήταν υπέρ του δέοντως ειδυλλιακό. Οι τζαμαρίες της αίθουσας χορού έβλεπαν κατ’ ευθείαν στην θάλασσα. Οι βαριές κουρτίνες ήταν μονίμως τραβηγμένες στις άκρες τα Σαββατόβραδα, έτσι ώστε οι θαμώνες της Λέσχης να μπορούν να θαυμάσουν άλλοτε τα ανταριασμένα κύματα, που έφταναν μέχρι τα εξώφυλλα του παραθυριού και άλλοτε την γαλήνια απεραντοσύνη της θάλασσας.
Εκεί στην μεγάλη κοσμική αίθουσα του Μεγάρου Φυτάκη -ανάμεσα στα βαριά σκαλιστά έπιπλα και τα χρυσοποίκιλτα χαλιά- η άρχουσα τάξη του Ηρακλείου διασκέδαζε κάθε Σάββατο
Το Μέγαρο Φυτάκη έχει χαρακτηριστεί ως «έργο τέχνης» και «ιστορικό διατηρητέο μνημείο» από το υπουργείο Πολιτισμού. Κτίστηκε στο διάστημα 1926-1930 και είναι το πρώτο πολυώροφο κτίριο στην πόλη του Ηρακλείου, χαρακτηριστικό δείγμα της πρώτης φάσης της εφαρμογής του μπετόν αρμέ (οπλισμένο σκυρόδεμα) στην πόλη, με διαμερίσματα κατοικιών (πολυκατοικία). Έχει αξιόλογα νεοκλασικά χαρακτηριστικά και αποτελεί εξαιρετικό και αντιπροσωπευτικό δείγμα μεσοαστικής πολυκατοικίας του μεσοπολέμου και οπωσδήποτε σημείο αναφοράς στην πολεοδομική ανάπτυξη του Ηρακλείου.
Αποτελείται από ισόγειο με καταστήματα και τέσσερις ορόφους διαμερισμάτων. Τα νεοκλασικίζοντα εξωτερικά μορφολογικά στοιχεία του, όπως οι προεξοχές, τα γείσα, οι πεσσοί, τα κιγκλιδώματα στις εισόδους και στα μπαλκόνια και η αρμονική σχέση των ανοιγμάτων στις όψεις του κτιρίου συνθέτουν ένα μοναδικό για την πόλη του Ηρακλείου αρχιτεκτονικό έργο. Μοναδικές για την λεπτοδουλειά στις λεπτομέρειές τους, είναι οι ξύλινες εξώπορτες των καταστημάτων του ισογείου, οι οποίες σημειωτέον είναι διακοσμημένες με ψευδοπαραστάσεις με ραβδώσεις.
Αρχικά χρησιμοποιήθηκε για την στέγαση καταστημάτων στο ισόγειο και κατοικιών στους ορόφους την εποχή της ακμής του. Αργότερα, μετά τον πόλεμο, στέγασε διάφορες λειτουργίες και σήμερα, μετά από πολλές περιπέτειες είναι εγκαταλειμμένο και δεν χρησιμοποιείται από κανέναν, αλλά τουλάχιστον έχει σωθεί από την κατεδάφιση και αναμένει με υπομονή την ανακαίνισή του και την απόδοσή του στο λαό και τη πόλη του Ηρακλείου για μια σύγχρονη χρήση και λειτουργία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου