Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ

Η αμαρτία με τα ποικίλα πρόσωπά της τραγουδήθηκε από την κρητική μαντινάδα ευρηματικά , θαυμάσια ουσιαστικά

1. Επικαλούμαστε βαρύτατες κατάρες για φοβερή τιμωρία σ εκείνον που έγινε υπαίτιος κακών : αγαπήθηκε κι αρνήθηκε, αδίκησε ή ακόμη κι αν σκέφτηκε να διαπράξει τα παραπάνω!

-          Απ΄ αγαπήσει κι αρνηθεί την αγαπητητικήν του,

διαόλοι κατσοπόδαροι να πάρουν το κορμί του

-          Αν μ΄ αρνηθείς να στραβωθείς , να βγεις να διακονάσαι,

σε κάθα πόρτα να γροικάς : - ‘Οξω πανάθεμά σε

2. Για τον υπαίτιο χωρισμού, ειδικά, ευχόμαστε και παρακαλούμε να λάβει βαριά τιμωρία, ακόμη και θάνατο.

-          Απού μας εξεχώριζε, μη σπείρει, μη θερίσει,

Κι αν ήσπειρε και μιαολιά , παντέρμο να τα΄αφήσει.

-          Απού μας εξεχώριζε ξεχωρισμένος να ΄ ναι,

Κι απού δεσπότη και παππά αφορεσμένος να ΄ναι

3. Μεγάλη αμαρτία χρεώνεται και ο ασυνεπής στις πράξεις, στις ενέργειες και

στις υποσχέσεις του.

-          Απ΄αγαπήσει κι αρνηθεί, δος του Θεέ μου δος του,

χίλιες πληγές αγιάτρευτες, να μη βρεθεί γιατρός του.

-          Απ΄αγαπήσει κι αρνηθεί  και παίξει και γελάσει,

εφτά φορές η μαύρη γης να τον αποξεράσει

4. Βαρεία επίσης η τιμωρία και το κρίμα στον άντρα που διέδωσε σε βάρος

κοριτσιού ανυπόστατες κατηγορίες.

-          Πότες μωρέ με φίλησες και πας και το καυχάσαι ?

Μουδέ τσ’ αθρώπους ντρέπεσαι , μουδέ Θεό φοβάσαι

5. Αναθεματίζονται και ευχόμαστε να λάβουν βαρύτατες τιμωρίες όλοι εκείνοι

Που υπεισέρχονται στην ιδιωτική ζωή των άλλων. Ξεχωριστή κατηγορία συνιστούν οι γείτονες

-          Τα ΄ ξώφυλλα του μαρουλιού σκεπάζουνε τα μέσα,

Τα λόγια τω γειτόνω σου , μικρή μου μ΄ επλανέσα

-          Ανάθεμα να έχουνε ΄ που μπαίνουνε στη μέση ,

Και δεν αφήνουν άθρωπο , ποτέ φωλιά να δέσει.

6. Όσοι με τις ενέργειές και τις στάσεις  τους μας οδηγούν στην καταστροφή.

           Σαν το λεμόνι να γενείς κι ετσά να κιτρινίσεις ,

Αφού δεν ήσουν άξιος , αγάπη να κρατήσεις.

-          Φωθιά να πέσει απάνω σου, να κεντηθεί το φως σου,

Ως μ΄ έπαιξες κι εγέλας με κι επέρνας τον καιρό σου.

Πηγή :  Η μαντινάδα της Κρήτης – πρακτικά συνεδρίων – Σητεία 2005- Βαρβάροι 2009.  Σταμάτης Αποστολάκης σ. 191-1990