Η ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΕΤΡΟΥΓΑΚΗ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΠΕΤΡΟΥΓΑΚΗ

Η Ευαγγελία Πετρουγάκη κατάγεται από τον Ευαγγελισμό του Δήμου

Μινώα-Πεδιάδος και ζει στο Ηράκλεο Κρήτης. Σπούδασε στη Φιλοσοφική

 Σχολή του Παν|μίου Αθηνών και εργάστηκε ως φιλόλογος στη Μέση

 Εκπαίδευση.

 Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν

 περιληφθεί σε ποιητικές ανθολογίες. Μεταφρασμένα ποιήματά της υπάρχουν

στην Ανθολογία "Έλληνες και Ούγγροι ποιητές των ημερών μας" BOYDAPEST,

> 2008. To 2009 εκδόθηκε η ποιητική της συλλογή " Ενθύμιο Φως", Αθήνα ,

εκδ. Ταξιδευτής.

 (Από την Ποιητική Συλλογή «Ενθύμιο Φως»)

  Στην  ίδια   όχθη

Δεν ήξερε άλλο δρόμο.

Ακολουθούσε πάντα

τη ροή των γεγονότων

Τους δρόμους τους ανοίγουν

τα ποτάμια

έλεγε

και μεις βαδίζουμε στην όχθη

πάντα στην ίδια όχθη

Τί να τους κάνουμε

τους δρόμους

Οι δρόμοι είναι τα ποτάμια

και κάπου θα υπάρχει

ένα γεφύρι.

Από την ενότητα «Ενθύμιο φως

Πριν  βγει στο φως

το παρελθόν της ιστορίας

το θέαμα απαγορεύεται.

Ο παραβάτης τιμωρείται

με μια υποψία Ευριδίκης

σε ξεκούρδιστη λύρα

κακόηχο τραγούδι

και μια επάνοδο τυφλή.

Πάντα από απόσταση

προσεγγίζεται η αλήθεια

εκτός αν επιλέξεις

ολοκαύτωμα.

     Σ΄  ένα   εργόχειρο

Μα πως γίνεται

να βρίσκεσαι ολόκληρη

στου συρταριού το βάθος

σ΄ ένα εργόχειρο μισό

ένα κρυμμένο λάθος

διαρκείας.

Πως γίνεται

να βρίσκεσαι ολόκληρη

με την καρέκλα

το πλεκτό και τη βελόνα σου

πλάι στης σιωπής

το παγωμένο σώμα

της μνήμης λάφυρα ασκύλευτα.

Μπορεί και να σε ψυχοπόνεσε

ο σκοτεινός  βαρκάρης

ξέροντας πως δε σ’ άρεσαν

ποτέ τα μισοτελειωμένα

και σ’ άφησε

εκεί  στην ίδια θέση

να πολεμάς

με τέχνη Πηνελόπης

ν΄ αφήνεις πόντους

και περάσματα

εύκολα να ξηλώνει

το τελεσίδικο

για μένα

νά ‘ρθω να το ξαναβρώ

στου συρταριού το βάθος

ακέραιο το χάδι σου

μανούλα μου.

       Από την ενότητα : MEMORIA FLORIDA

Άσματα ρόδων

αθυροστομίες κρίνων

βακχεία κισσού

ακροβασίες δρόσου

Απριλίου

θάλλουσα μέθη.

Φυλλομανής

ήχους γονιμικούς

έρχεσαι

κυμβαλίζουσα

Άνοιξη

μικρή

χωριατοπούλα μου.

  VIII

Μόνη

στο πανηγύρι της χαράς

απόκληρη τσουκνίδα

έφτιαξε το κεντρί νυγμό

που πάει βαθιά πολύ βαθιά

μες την καρδιά της.

Τους άλλους λίγο ακουμπά

μόνο σαν ξεχειλίζει

το φαρμάκι.