... ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΜΑΝΟΥΡΑ - ΤΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΑΓΙΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΩΝΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΕ ΤΟ ΔΡΑΚΟ

... ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΜΑΝΟΥΡΑ

Από την αυλή της εκκλησίας, κατεβαίνοντας την πλαγιά από το δυτικό μέρος, συναντούμε ένα μικρό σπήλαιο μέσα σε βράχους, που προχωρεί κάτω από την εκκλησία.

Το σπήλαιο αυτό υπήρξε ο χώρος ασκήτευσης του Αγίου και συνδέεται άμεσα με ένα θαύμα, το οποίο επιτέλεσε ο Άγιος Μύρωνας όταν ακόμα ήταν πρεσβύτερος.

Μια μέρα λοιπόν, σύμφωνα με τη παράδοση ερχόταν ένα λιοντάρι από τη βόρεια πλευρά του χωριού. Οι κάτοικοί του άρχισαν να εγκαταλείπουν το χωριό. Ο Άγιος όμως, αφού προσευχήθηκε, το απολίθωσε και οι χριστιανοί γύρισαν στα σπίτια τους ευχαριστώντας το θεό και τον Άγιο.

Σήμερα ακόμη φαίνεται η ουρά του λιονταριού στο βορειοδυτικό μέρος του χωριού Αγίου Μύρωνα Μαλεβιζίου, και το κεφάλι του στο νοτιοδυτικό, ακριβώς μέσα στη σπηλιά που τρέχει το αγίασμα.

Για να μπει κανείς μέσα στη σπηλιά πρέπει να κατέβει τρία σκαλοπάτια. Είναι ένας χώρος στενός και μάλλον στρογγυλός. Στέγη του το κεφάλι του λιονταριού που απολίθωσε ο Άγιος. Αριστερά υπάρχει ένα ύψωμα, μισό περίπου μέτρο ψηλότερα από τις πλάκες του δαπέδου, το οποίο – σύμφωνα πάντα με τη παράδοση- λειτουργούσε ως κλίνη του ασκητή Αγίου.

Γύρω γύρω υπάρχουν βράχοι, ενώ χαμηλά στο δάπεδο υπάρχουν τρείς λακκούβες. Στη μεσαία τρέχει πάντα αγίασμα.

Σ’ ένα βαθούλωμα του βράχου βρίσκεται η εικόνα του Αγίου και μπροστά της υπάρχει πάντα ένα καντήλι αναμμένο.

Απορία αλλά και εντύπωση, προκαλεί τόσο στους κατοίκους του χωριού όσο και στους επισκέπτες, το πώς γίνεται, ενώ τόσοι άνθρωποι εδώ και αιώνες βγάζουν αγίασμα, αυτό να μην τελειώνει ποτέ…και παρά το γεγονός ότι αυτό το θέμα τους έχει απασχολήσει, απάντηση ακριβής και ασφαλής δεν έχει δοθεί.

Δύο κυρίως παραδόσεις υπάρχουν οι οποίες σχετίζονται με τη μόνιμη παρουσία του αγιάσματος στη σπηλιά.

Η πρώτη θέλει το αγίασμα να ρέει-πηγάζει κατευθείαν από τον τάφο του Αγίου (χωρίς βεβαίως αυτό να έχει αποδειχτεί, παρά τις διάφορες εργασίες που έχουν γίνει κατά καιρούς στο υπέδαφος της εκκλησίας), ενώ η δεύτερη αναφέρει πως όλη η υγρασία της σπηλιάς, η οποία γίνεται περισσότερη κατά την ημέρα μνήμης του Αγίου, καταλήγει στο βαθούλωμα αυτό.

Όποια από τις παραδόσεις πάντως κι αν αποδεχτεί κανείς αναμφισβήτητο είναι το γεγονός , ότι οποιαδήποτε εποχή του χρόνου και αν περάσει κανείς και οποιαδήποτε ώρα κι αν θελήσει, φτάνει η ψυχή του να είναι καθαρή, μπορεί με μια μικρή κουταλιά που υπάρχει δίπλα στο βαθούλωμα να ανασύρει το θαυματουργό Αγίασμα.

Πολλοί πιστοί συρρέουν διαρκώς στη σπηλιά και προσπαθούν να ανασύρουν λίγο από το Αγίασμα. Λένε επίσης ότι όταν πάει κάποιος αμαρτωλός να πιει, το νερό-αγίασμα εξαφανίζεται και εμφανίζεται πάλι μόνο όταν πάει κάποιος «καθαρός» να πιει.

Έχουν αναφερθεί μάλιστα από τους κατά καιρούς ιερωμένους και περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι δε μπόρεσαν να το ανασύρουν μέσα από την πηγή. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα που έχει κάνει το αγίασμα αυτό και εξακολουθεί έως και σήμερα να κάνει. Ιδιαίτερα αναφέρονται περιπτώσεις που ασθενείς με οφθαλμολογικά προβλήματα θεραπεύτηκαν πλήρως.

 

Η παράδοση με το Δράκο

Ένα σημαντικό επίσης θαύμα του Αγίου, το οποίο συνδέεται άμεσα με τη καθημερινή ζωή των κατοίκων του χωριού Αγίου Μύρωνα και παραμένει ανεξήγητο – όπως το αγίασμα- είναι το θαύμα με το Δράκο.

Σύμφωνα με τη παράδοση, ένας Δράκος ερχόταν από καιρό σε καιρό στη Ραύκο- έτσι λεγόταν παλαιότερα η περιοχή του Αγίου Μύρωνα- και έτρωγε ανθρώπους και ζώα.

Ο Άγιος Μύρωνας είχε χειροτονηθεί την περίοδο εκείνη επίσκοπος και απουσίαζε από το χωριό. Οι κάτοικοί του ήταν απογοητευμένοι και φοβισμένοι. Έτυχε όμως μια φορά που ο Άγιος είχε επισκεφτεί την ιδιαίτερη πατρίδα του, ο Δράκος να ξανακάνει την εμφάνισή του. Μάλιστα αυτό συνέβη ένα πρωί Κυριακής την ώρα που ο Άγιος λειτουργούσε στην εκκλησία του Σωτήρος Χριστού, η οποία υπάρχει μέχρι σήμερα. Ο Άγιος, χωρίς να φοβηθεί καθησύχασε τους πιστούς και έστειλε το διάκο με την αρχιερατική του ράβδο να διατάξει το θηρίο στο όνομα του Χριστού, να μείνει στη θέση όπου βρισκόταν.

Πράγματι το θηρίο έμεινε ακίνητο και νεκρό. Μετά το τέλος της λειτουργίας ο Άγιος στάθηκε στην αυλή της εκκλησίας και έριξε πάνω στο ξαπλωμένο θηρίο που φαινόταν στην πλαγιά ,μια μεγάλη πέτρα.
Την ίδια στιγμή βροχή από πέτρες ,άγνωστο από που, έπεσαν πάνω στο θηρίο το οποίο απολιθώθηκε και έγινε ένας μεγάλος βράχος.

Ο βράχος αυτός έκλεισε-σύμφωνα πάντα με την παράδοση –μέσα του το Δράκο γι’ αυτό και σήμερα ο βράχος  που σώζεται λέγεται <<δράκος>>.

Ένα αξιοπερίεργο φαινόμενο συμβαίνει στο βράχο από τα παλιά χρόνια ως σήμερα. Ο βράχος –Δράκος που είναι από γρανίτη και έχει έκταση περίπου 1000τμ ,αποτελεί ένα αλάνθαστο προγνωστικό του καιρού.
Άλλοτε μικρές φυσαλίδες σαν άσπρος αφρός βγαίνουν από τις σχισμάδες του-ένδειξη ότι πρόκειται να βρέξει-σύμφωνα πάντα  με τους κατοίκους ,κι άλλοτε ακούγεται ένας περίεργος θόρυβος μέσα από τον βράχο –ένδειξη πως θα κάνει βαρυχειμωνιά.
Αυτό επιβεβαιώνουν πολλοί κάτοικοι του χωριού, οι οποίοι έχουν υπάρξει μάρτυρες αυτού του φαινομένου. Πολλοί ξένοι ,γεωλόγοι και μηχανικοί έχουν επισκεφτεί το Δράκο αλλά δεν έχουν καταφέρει έως σήμερα να ερμηνεύσουν το ιδιαίτερο αυτό φαινόμενο που η παράδοση και η πίστη το θέλει να λειτουργεί με τη χάρη του Αγίου, ως ένα πρωτότυπο βαρόμετρο της φύσης.

ΠΗΓΗ: agiosmyronas.weebly.com

             http://blood-cult.blogspot.gr